Dag China, Hello Malaysia!

Zo, dat is een hele tijd geleden! Begin November hebben we de laatste blog geschreven! China heeft het schrijven van blogs enigszins bemoeilijkt, aangezien ze daar een heleboel websites gewoon blokkeren. Zo hebben we bijvoorbeeld ook een maand lang geen Facebook kunnen gebruiken, en het laden van de waarbenjij website, daar had ie ook geen zin in.
Maar, hier zijn we weer, in Maleisië weliswaar!
We zijn gister na een heerlijke vlucht aangekomen in Kuala Lumpur maar daar straks meer over, eerst maar eens terug naar China!

Na dat we in Kunming zijn geweest zijn we met de trein verder gereist naar Lijiang. Een eitje, 9 uur is natuurlijk niks na een treinreis van 30 uur.
Eenmaal uit de trein maakten we kennis met een Duits meisje, Yara. Zij bleek naar hetzelfde hostel te gaan als wij, dus konden we mooi een taxi delen. Eenmaal aangekomen zijn we gelijk op pad gegaan. We hebben de Elephant Hill beklommen nadat we stiekem de rivier zijn overgestoken omdat we geen entree wilden betalen. De heuvel werd steeds steiler, maar het uitzicht werd steeds mooier. De weg terug is altijd een verademing, zeker als je een ander pad kunt kiezen, waardoor je nog veel meer mooie uitzichten hebt.
We verbleven in het oude (toeristische) gedeelte van Lijiang, dus keuze genoeg voor restaurantjes en winkeltjes maar omdat we graag echt mooie natuur wilden zien besloten we om een tweedaagse hike te gaan doen in de Tiger Leaping Gorge.
Dit was echt een supergave ervaring die we alledrie niet hadden willen missen! Het was zeker zwaar, en soms ook best eng omdat je vlak langs mega diepe afgronden af liep maar het uitzicht veranderde constant en was echt supermooi!
Bovenop de berg hebben we in een hostel overnacht, om de volgende dag vroeg weer te vertrekken op weg naar beneden.
Het leuke was ook dat je steeds mensen ontmoet, met wie je weer een stukje verder kunt lopen. En heb je geen zin meer om te lopen dan zijn er altijd nog de lokale mensen die je blijven volgen; "you want a horse?" en je verleiden om op een paardje te gaan zitten. Maar wij waren sterk, en hebben de hele hike zelf gelopen! Ik weet ook niet of ik echt blijer was geworden als we langs de afgrond af liepen en dan ook nog eens op een paardje.
Moe maar voldaan kwamen we bij Tina's aan, het eindpunt. De jongens zijn nog even een stukje verder afgedaald terwijl ik bij Tina's met een kopje thee op ze hebben gewacht.
De busrit naar huis was soms net zo spannend als de hike zelf vanwege de kans op rotsblokken die naar beneden komen rollen wat dagelijks gebeurt, te zien aan het puin op de weg, maar goed, eenmaal terug in het hostel in Lijiang konden we lekker bijkomen van dit avontuur.

Op 9 november zijn we met het vliegtuig van Lijiang naar Chengdu gevlogen. We wilden vooral naar Chengdu omdat we daar naar een Pandapark konden om panda's vast te houden. Helaas, geen panda's vastgehouden maar dat deed niks af aan de dag zelf. De tip om 's ochtends vroeg te gaan is zeker een goeie, dan werd er verse bamboe neergezet voor de panda's waardoor ze goed te zien waren en bovendien zijn ze dan ook het meest actief. Echt heel erg gaaf, het zijn echt hele grote dikke knuffelberen, ontzettend langzaam maar zo grappig! We hebben zelfs babypanda's gezien!
Toen zijn we lekker decadent, maar spotgoedkoop, met de taxi terug richting de stad gegaan en hebben we ons af laten zetten bij het People's Park. Bleek een goede spontane beslissing te zijn, het was namelijk zondag en het park zat vol met mensen. Door het hele park waren mensen aan het optreden. Zelf trokken we ook nogal wat bekijks, zeker toen we aangesproken werden door een straatartiest die nogal wat dingen van Nederland bleek te weten en er werd zelfs nog een sinterklaasliedje voor ons op de trompet gespeeld! Hier en daar nog een fotootje gemaakt, wij van de Chinezen en de Chinezen van ons, soms zelfs "stiekem".

Na een paar dagen in Chengdu voor de laatste keer de trein in, deze keer 16 uur, richting Xi'an. Dit is een trouwens een van de moeilijker uitspreekbare namen want het was voor mensen lastig te begrijpen waar wij heen wilden. Hoe dan ook, we kwamen goed aan en erg vroeg; het personeel van het hostel werd door ons gewekt. We mochten meteen de kamer in, superfijn, want de nacht was maar kort in de trein. Even lekker bijgeslapen, toen op zoek naar restaurantje uit de Lonely Planet. Helaas bleek het restaurantje, en de complete straat eigenlijk, volledig gesloopt te zijn en kwamen we uiteindelijk in een vreemd tomatengerelateerd restaurant uit.
's Avonds zijn we even naar een barretje geweest, maar dit was niet zo'n heel groot succes vanwege de muziek en het dure bier dus lang zijn we niet gebleven.

De volgende dag kwam er een kamergenootje bij, die erg aardig bleek te zijn dus hebben we daar de rest van de tijd in Xi'an mee opgetrokken. Samen met de Zwitserse Cosima hebben we over de stadsmuur gefietst op een tandem, zijn we uit eten geweest, hebben een tempel bezocht en kwamen per toeval terecht in een leuke, totaal niet-toeristische Chinese wijk terecht.

Natuurlijk hebben we ook het Terracotta leger bezocht. Dat was namelijk dé toeristische trekpleister van deze stad! Het was erg indrukwekkend om alle verschillende terracotta mannetjes te zien, en dat we een gids hadden maakte het uitstapje een stuk leuker. We zijn leuke feitjes te weten gekomen, waar we er anders waarschijnlijk veel sneller doorheen gelopen waren.

Op 19 november was het tijd om naar onze laatste stop in China te gaan; Beijing!
Het was gelukkig maar een korte vlucht, dus bij aankomst in Beijing hadden we tijd om nog even de buurt te verkennen. Het was een vrij toeristisch gebied maar wel dichtbij alle hotspots en ook erg gezellig.

Grappig trouwens dat we zo snel gewend raakten aan Chinese dingen; zo was er namelijk in heel China in de trein, op het vliegveld en in restaurants gratis heet water te krijgen voor thee en bijvoorbeeld noodles. Bleek dat dat in het hostel in Beijing iets lastiger was en dan ben je gelijk verontwaardigd.

In ieder geval, geen heet water dus maar wel gave dingen gedaan. We zijn naar de forbidden city geweest, erg indrukwekkend hoe er werkelijk een hele stad is gebouwd voor telkens maar een man en dat de gewone mensen gewoon geen idee hadden wat er zich achter die grote, hoge, rode muren afspeelde. Daarna zijn we ook het aangrenzende park ingegaan, waar je vanaf een tempel op een heuvel uit kon kijken over de hele verboden stad en we er dus achter kwamen hoe groot het wérkelijk is.

We zijn ook nog naar een natuurmuseum geweest, hebben de Temple of Heaven een beetje gezien want deze bleek al gesloten te zijn bij aankomst, en zijn naar het Olympisch stadion geweest. De eerste indruk daarvan was dat het vrij klein was en dus enigszins tegenviel maar achteraf bleken we als eerste zicht te hebben gehad op de korte kant en was het uiteindelijk zeker een bezoekje waard!
Wat niet echt een bezoekje waard bleek te zijn, was de Hutong die we de dag erop hebben bezocht, wat een oud deel van de stad zou zijn. Daar was niks te beleven, behalve dan de Bell Tower die we hebben bezocht, en het shoppingcentre waar we daarna heengingen was ook niet zo'n topattractie. Maar ach, het kan niet altijd even spectaculair zijn!

De dag die daarna kwam maakte alles goed, want vrijdags zijn we dan eindelijk naar de Chinese Muur gegaan. Hoewel het heel de week vrij koud was in Beijing en ook bewolkt, was dit de perfecte dag! Het was zonnig, de lucht was helemaal opengetrokken wat ervoor zorgde dat dit dus een supermooie en frisse winterdag was. We gingen met de cablecars omhoog, enigszins boos omdat we geen studentenkorting kregen (ook al zijn wij stiekem geen studenten), en eenmaal op de muur was het echt heel vet! Je zag echt een heel groot stuk van de muur over de berg heen liggen en nadat het gerenoveerde deel ophield zijn wij stiekem een stukje verder gelopen om te kijken naar hoe de muur echt was. Dit was echt het beste stuk, het was begaanbaar maar overgroeid en vervallen maar hier waren we helemaal alleen, het uitzicht was fantastisch en de absolute stilte was ook erg fijn. Zeker na een paar dagen Beijing.
We hebben hier even een fotomomentje van gemaakt, toen teruggelopen en zijn toen met de rodelbaan terug naar beneden gegaan. Dat was een eind! Kei leuk, en beneden aangekomen stond onze taxichauffeur zoals beloofd al op ons te wachten en die heeft ons terug gebracht naar het busstation van waaruit we weer richting Beijing gingen.

Het laatste weekend in China was inmiddels aangebroken en Perry en Maarten zijn dus nog naar het National Museum of China geweest. We hebben de laatste souvenirs ingeslagen en er net op tijd, enigszins bij toeval, achtergekomen dat onze vlucht naar Maleisië maandagnacht was en dus niet dinsdagnacht!
Toen bleken we ineens nog maar één dag te hebben en die dag zijn we extra vroeg begonnen door naar het hijsen van de vlag te gaan op Tiananmen Square te gaan. Kwart over 6 stonden we al buiten op de stoep, in de kou. Want koud was het in Beijing!
Helaas bleek er die dag een marathon te zijn waardoor we na de vlaggenceremonie niet meer naar Mao's Mausoleum konden gaan kijken en waardoor we dus nog steeds het grote geheim van wat er in dat gebouw is niet weten.

Na een ontbijtje bij de Mac onze tassen maar ingepakt, we vlogen pas laat, dus we hadden daarna nog tijd om naar het Summer Palace te gaan. Het zomerverblijf van de keizer was er een waar wij ook geen nee tegen gezegd zouden hebben! Ontzettend mooi met een aantal hele mooie uitzichten weer en alles in de oude Chinese stijl.
Het was dus weer een mooie dag, en zeker een leuke laatste dag in China.

We stonden er versteld van hoe snel de tijd is gegaan en van wat we allemaal hebben gezien, gedaan en meegemaakt. We hebben "dag" gezegd tegen alle rochelende mensen, hard schreeuwende mensen, de hurktoiletten, boze loketbediendes, de kruisloze broekjes van kleine kinderen die te pas en te onpas op straat plassen, de ondefinieerbare putlucht die af en toe voorbij trok (het was zéker iets van eten), de toiletten zonder deuren/sloten waar de Chinezen zonder gêne luidruchtig gebruik van maken, de "aanduwende metro meneer" en het principe van "niet wachten op je beurt", maar we moeten ook afscheid namen van de vriendelijke mensen die ondanks een gebrek aan Engels je altijd willen helpen, onze gigantisch goede "chopstick skills", het goedkope leven, het perfecte openbaar vervoer, de mooie steden en de prachtige natuur, het eten, de bezienswaardigheden die we alleen kenden van plaatjes, het stiekem lachen om het Chinese Engels en de supergave tijd die we daar hebben gehad.

De kop is er eraf, nu op naar het volgende avontuur!

Maar nu dus eerst nog even een korte stop in Kuala Lumpur, Maleisië.
We zijn gister aangekomen, de stad is heel erg leuk, het weer is superlekker, de mensen zijn echt vriendelijk en ons hostel is niet alleen leuk en gezellig, maar ook de locatie is perfect. We zitten op loopafstand van de meeste leuke attracties en we hebben leuke kamergenoten. Zijn gisteren naar een bar geweest, weddenschappen gedaan over de afkomst van de aanwezige mensen en verschillende biertjes weggewerkt met nog 4 andere leuke mensen waaronder de eigenaar van het hostel.
Vanochtend onze roes uitgeslapen, ontbijtje bij de Mac, en Perry en Maarten (die duidelijk minder last hadden van gisteravond) zijn gaan sightsee'en in de buurt. Ze hebben de Petronatowers gezien (zodat ik daar niet meer mee heen hoef) en vlaggetjes voor op onze tassen gekocht op de central market terwijl ik toch echt nog even terug de airconditioning inging op onze kamer.

Vanavond hebben we lekker saté gegeten met onze kamergenoot, hier buiten in de foodstreet en nog wat rondgelopen in de buurt. We genieten nog even van het goedkope vakantie leven voor we overmorgen naar Melbourne vliegen en (hopelijk) aan het werk moeten.

Het is weer een lang verhaal geworden, maar wat wil je dan ook met drie weken in één keer! Hopelijk lukt het vanaf nu iets beter om jullie op de hoogte te houden, zeker ook nu Facebook weer toegankelijk is voor ons.

Nou lieve mensen, groetjes vanuit het warme Maleisië & See you in Australia!