Zoals beloofd, een update uit Vietnam

Belofte maakt schuld hè, zoals ze altijd zeggen?
Maar geen probleem, want we hebben weer genoeg gedaan hier in Vietnam!
Na een enigzins frustrerend vertrek vanuit Maleisië door opdringerige mensen, zaten wij goed en wel voorbereid in het nèt iets te kleine vliegtuig voor de lange benen van de jongens, onderweg naar Vietnam.
Eenmaal daar aangekomen uiteraard weer letterlijk en figuurlijk afgezet door de taxi. Het helpt niet om te zeggen dat je maar 200000 dong hebt als de beste vrouw de overige 100000 dong gewoon zelf uit je portemonnee pakt! Maar goed, eenmaal voor het hotel maakt dat niet meer uit want omgerekend is het nog niet veel geld.
De jongens hadden zich goed ingelezen wat betreft de veiligheid, of eerder de kleine criminaliteit in Vietnam dus we waren op alles voorbereid. Perry zijn oude horloge weer om, onze paspoorten en geld goed weggestopt.. Maar wat een schijters waren wij even toen de taxichauffeur mijn tas uit de kofferbak haalde, de klep weer dichtdeed en naar voren liep! Het zou toch niet echt zo zijn, dat juist dat waar voor gewaarschuwd werd, ons gelijk zou overkomen! Maar gelukkig, om de een of andere vreemde reden deed ie de kofferbak weer open zodat ook de rest van onze eigendommen eruit kon. Vreemd was dat zeg..
Verder is Ho Chi Minh echt onze favoriete plaats in Vietnam gebleken. We hebben een hele gave tour gedaan naar de Cu Chi Tunnels, met onze gids Jackie Chan. Zijn nog naar een heel indrukwekkend oorlogsmuseum geweest dus cultuur in overvloed, hebben kei lekker gegeten en gedronken voor maar 80 cent en hebben weer lekker op de "plastic stoelen en tafeltje terrasjes" gezeten. We hebben zelfs onze Cambodiaanse Visa kunnen bemachtigen op de ambassade daar.

Na Ho Chi Minh city was het de beurt aan Mui Ne. Mui Ne is toeristisch, en vooral Rusland georiënteerd maar wel echt heel leuk. Hebben lekker aan het strand gelegen waar het helemaal niet druk was en in de zee gezwommen, biertjes en cocktails gedronken voor heel weinig geld (dus carnaval werd niet héél erg gemist, zo met een biertje in de hand, in het zonnetje op het strand) en scooters gehuurd.
Klein ongelukje gehad toen een Vietnamese vrouw zonder pardon de straat overstak voor Perry's neus en hij dus onderuit schoof. Maar gelukkig niks behalve de schrik en een enkel krasje op de scooter aan overgehouden. Helaas kon er ook geen sorry vanaf bij de vrouw, die zo snel mogelijk de taxi indook.
We zijn doorgereden en hebben leuke, fotogenieke plekjes van Mui Ne gezien.
Bij terugkomst hebben we overigens toch maar eerlijk gezegd dat Perry gevallen was, en gelukkig was de man zo eerlijk op te merken dat de scooter al wel wat beschadigingen had vóór vertrek en heeft het ons dus geen problemen opgeleverd.

Na Mui Ne zijn we naar Nha Trang gegaan. Nha Trang was zowaar nog toeristischer, en het strand was ook iets minder dan verwacht dus besloten we om op snorkeltour te gaan. Ja, wij moesten en zouden die dingen gebruiken ja!
Bleek echt een goed plan te zijn, we hadden een perfect zonnige dag, een leuke gids en een leuk gezelschap. Hebben leuke visjes gezien, mooi koraal, lekker gedobberd in het water en heerlijk gegeten en aan onze bruine huid gewerkt op het bootje. Was echt een heerlijke dag.

Je komt zoveel mensen tegen tijdens zo'n reis en iedereen reist op een andere manier. Nou zijn wij enigzins genoodzaakt om op een budget te letten, waardoor het snorkelen voor ons echt een heel vet "uitje" was. Maar zo was er ook iemand die zich eigenlijk niet aan een echt budget hoefde te houden. Was best interessant want ik gaf dus aan dat dat dan gewoon een andere manier van reizen was, waarop zij antwoordde dat ze dat niet zo vond omdat ze echt nog wel probeerde goedkoop te reizen. Maar eenmaal terug aan land vroeg ze of we mee ergens gingen eten, bij een bepaald restaurant wat wij gewoon te duur vonden. Je kan hier namelijk echt heel goed eten voor een euro per persoon, waarom zou je er dan 10 aan uitgeven? Dus wij zeiden zelf ergens te gaan eten en gingen naar ons inmiddels vertrouwde "plastic stoelen en tafeltjes restaurantje" op straat voor een noodlesoup en een sandwich, als dan net toevallig dat meisje voorbij komt;
"Dus dit is dan waar jullie eten? Ik vind het gewoon bijna zielig voor jullie!"
"Nee meisje, dit is niet zielig, wij vinden dit leuk!"
Gewoon, lekker aan de straat, gezellig met een paar woorden Engels je eten bestellen bij een vrouwtje wat het met liefde voor je maakt en je voor de verandering eens niet naait omdat je een zogenaamd rijke toerist bent. Daarvoor zijn we hier! Heerlijk, en des te meer een bevestiging van wat wij nou leuk vinden aan het reizen!

Hoe dan ook, na een paar nachtjes in Nha Trang in de sleeping bus op weg naar Hoi An. Ze rijden hier in Vietnam als gekken, de bus haalt een stuk of drie andere bussen in, neemt daarvoor de andere rijbaan in beslag tot er een tegenligger groter dan een brommer aankomt en schiet weer terug naar de eigen rijbaan. Na dus een erg onrustige maar toch wel goede nacht aangekomen in Hoi An, eindelijk in het hotel rond een uur of 7 's ochtends. Hebben de stad wat verkend, ze hebben hier weer zo'n "old town" zoals we die in Lijiang, China ook hebben gezien. Oude huisjes vol met toeristische winkeltjes, alles gebaseerd op de westerse mensen.
Zo ook de prijzen, dus je moet overal over onderhandelen wat soms best vermoeiend is. Het stomme is ook gewoon dat je weet dat je genaaid wordt tegenover wat Vietnamezen zelf moeten betalen, maar je kan er gewoon niks tegen doen.
Zo wilden we een busticket boeken van hier naar Pleiku. We hadden al wat vooronderzoek gedaan, we wisten wat het moest kosten maar omdat alles Vietnamees is kun je dat niet zelf boeken dus wij naar de booking agency hier, krijgen we toch in eerste instantie te horen dat we met het vliegtuig moeten, er is geen bus! Jaaaa, maak dat de kat wijs, dat is ook. Na wat aandringen blijkt er wonder boven wonder toch een bus te zijn, maar die dan wel 3x zo duur. Typisch.
Maar goed, we moeten wel. Je kunt wel wat onderhandelen maar uiteindelijk heb je weinig keus. Ik bedoel, als wij die bustickets niet boeken, doet iemand anders het wel en zitten wij hier in Hoi An opgescheept.

Morgen gaan we dus, voor nog steeds veel te veel geld, naar Pleiku met een 10 uur durende busrit. Daar blijven we een nachtje, voor we op wat voor manier dan ook de grens naar Combodia overgaan. Er is ons verzekerd dat daar geen Chinees Nieuwjaar gevierd word, en dat de prijzen dus normaal zijn dus kom maar op!
De malariapillen zijn in de pocket, het eerste hostel voor 2 euro per persoon per nacht is geboekt en zelfs een soort van reisplan is al uitstippeld! Wij hebben er zin in!

Tot in Cambodia!